martes, 30 de noviembre de 2010

Tuonen Tytär I (2000) y II (2009)

Recopilatorios con lo mejor del rock progresivo finlandés más actual:



Tracklist:

CD 1

1. Haikara plays Haikara - Yksi Maa - Yksi Kansa (12:04)
2. Progele plays Pekka Pohjola - Armoton Idylli (3:55)
3. Lost Spectacles plays Matti Järvinen - Tuulee Niin (4:32)
4. Jari Kokkola group plays Pekka Pohjola - Nykivää Keskustelua Tuntemattoman Kanssa (6:05)
5. Wasami plays Wigwam - Do Or Die (7:33)
6. Whipping Post plays Kaamos - When Shall We Know (3:43)
7. Abracadabra plays Pekka Pohjola - Oivallettu Matkalyhty (5:47)
8. Lars Erik Mattsson plays Jukka Tolonen - Windermere Avenue (7:27)
9. Scarlet Thread plays Sahti - Säikkyvä (7:21)
10. Esko Etelä plays Wigwam - Losing Hold (party mix) (6:03)

CD 2

1. Circle plays Haikara - Kun Menet Tarpeeksi Kauas Tulevaisuuteen, Huomaat Olevasi Menneisyydessä (8:37)
2. Pleromah plays Tasavallan Presidentti - Lambertland (5:45)
3. Holy Lamb plays Finnforest - What A Night (5:36)
4. Tajuvana plays Piirpauke - Imala Maika (3:56)
5. Pikkulotat plays Tasavallan Presidentti - Lennosta Kii (6:14)
6. Man On Fire plays Wigwam - June Maybe Too Late (4:46)
7. Overhead plays Piirpauke - Konevitsan Kirkonkellot (5:55)
8. Heatwave plays Wigwam - Planet Star (4:45)
9. Phil Beane plays Pekka Pohjola - Mathematician's Air Display (6:58)
10. Lindenhurst plays Tasavallan Presidentti - Deep Thinker (3:06)
11. Five Fifteen plays Royals - High (7:19)
12. Mesmer plays Mandala - Don't Wake Me Now (3:22)

_____________________________________________________________________



Tuonen Tytar II (2009)

Tracklist:

CD-1
1. Atlantis (Nova) - Jinetes Negros (6:02)
2. Colossus (Wigwam) - The Samurai Of Prog (7:22)
3. Sanaton Laulu (Ffinnforest) - B612 (5:35)
4. Cheap Evening Return (Wigwam) - Tommy Eriksson (6:32)
5. Vuorellaistuja (Tabula Rasa) - Overhead (8:24)
6. Nobody Never Knows Nothing (Rockressio) - Pax Romana (3:43)
7. Last Quarters (Tasavallan Presidentti) - Kate (6:53)
8. Vanha Surullinen (Nova) - Trion (8:11)
9. Fairyport (Wigwam) - Willowglass (7:00)

Cd-2
1. Lucky Golden Stripes And Starpose (Wigwam) - Contrarian (5:59)
2. For Her Son (Scarab) - Simon Says (5:58)
3. Sane Again (Wigwam) - Cristiano Roversi (3:19)
4. Praying Stone (Scarab) - Ageness (5:28)
5. Playground (Kalevala) - The Phase (3:29)
6. Delightful (Kaamos) - Jeavestone (3:39)
7. Gryf (Tabula Rasa) - Tking Dkeys (6:30)
8. Joropo Llanero (Piirpauke) - Kumina Org (3:19)
9. Boogie Jungle (Kalevala) - Piece Of Cake (5:17)
10. Paikalliset Tuulet (Ffinnforest) - Pinnacle (3:50)
11. Escape From The Storm (Kalevala) - Onségen Ensemble (5:35)
12. Down To Earth (Made In Sweden) - Karmic Jaggernaut (7:36)

CD-3
1. Gloria Deo (Haikara) - Il Fauno Di Marmo (7:15)
2. Kunnes (Ffinnforest) - Ozone Players (4:46)
3. Lost Without A Trace (Wigwam) - Yesterdays (2:37)
4. Tulen Pisara (Fantasia) - Scarlet Thread (6:47)
5. Pan (Maru & Mikael) - Mist Season (5:35)
6. Uuteen Aikaan (Scapa Flow) - Viima (4:23)
7. Impressions Of India (Jukka Tolonen) - Equilibrio Vital (4:41)
8. Koin Siipesi (Ffinnforest) - Stringpurée (6:41)
9. Takaisin Virtaan (Pekka Streng & Tasavallan Presidentti) - Kosmos (5:20)
10. Yksi Maa-Yksi Kansa (Haikara) - Haikara (12:07) (Bonus Track)

Enlaces relacionados:

Tuonen Tytär I (ProgArchives), Tuonen Tytär II (ProgArchives)

Discos conceptuales con varios artistas en clave de rock sinfónico

Con este post me voy a referir casi exclusivamente a los lanzamientos del sello francés Musea Records, especialista en rock sinfónico-progresivo, realizados a partir de mediados de la presente década, dentro del nuevo milenio. Todos ellos están basados en obras literarias, cinematográficas y épicas de la historia de la humanidad, como "La Odisea" de Homero o "Los Siete Samurai" de Akira Kurosawa.

El punto en común con todos ellos está en la presencia de varios grupos del panorama musical actual, dentro del género del rock sinfónico-progresivo, que han aunado sus fuerzas para involucrarse en estos proyectos aportando cada uno de ellos uno o varios temas a cada concepto en concreto, en varios casos con suites de largo desarrollo y larga duración. Pero este tipo de álbumes conceptuales no son una novedad, si bien habremos de referirnos a recopilatorios oficiosos de las compañías discográficas bajo una denominación en concreto por la época o por el oportunismo o colaboración en alguna campaña de promoción de cierto nivel sobre algún tipo de licencia, si exceptuamos algunas bandas sonoras cinematográficas como las de "Zabriskie Point" o "When The Wind Blows", en detrimento de la novedad que representa este tipo de lanzamientos al que vengo a referirme, pues se han realizado pensando en la creatividad de los artistas para plasmar algunos episodios de una obra en cuestión en clave musical. Pero ha habido excepciones a lo largo de la historia: "The Zodiac - Cosmic Sounds", editado en 1967 y publicado por el sello Elektra Records entra dentro de este catálogo de discos conceptuales.

El resultado de ese esfuerzo colosal tanto de la compañía discográfica como de los grupos involucrados está presente en estos discos, de una calidad indiscutible. Como quiera que podría hacer un breve comentario de cada uno de ellos, me limitaré simplemente a citarlos y enlazarlos hasta Spotify (aquellos que estén disponibles) donde se pueden escuchar y comprar en su caso.

_____________________________________________________________________




Kalevala — A Finnish Progressive Rock Epic (2003)

Tracklist:

CD 1
1. Haikara — The Creation / The Sowing
2. Overhead — Wainamoinen And Youkahainen / The Fate of Aino
3. Simon Says — Som Floden Flyter (As the River Runs)
4. Sinkadus — Trubadurens Kval (The Minstrel's Cry)
5. Moongarden — Maiden Of The Bow
6. Il Castello Di Atlante — Ilmarinen Forges The Sampo
7. Magenta — Lemminkainen's Lament
8. Submarine Silence — Three Battles
9. Metaphor — Raking The Bones
10. Clearlight — The Boat Builder / Searching For The Lost Word

CD 2
1. Orchard — 3
2. Greenwall — The Wedding
3. Revelation — Uninvited Guest
4. Scarlet Thread — Pimeästä Pohjolasta
5. Mad Crayon — Il Suono Dei Ricordi (The Sound Of Memories)
6. Museo Rosenbach — Fiore Di Vendetta (The Flower Of Revenge)
7. Leviathan — Filo Di Lama (Edge of a Blade)
8. Malibran — Strani Colori (Strange Colors)
9. Sophya Baccini — Malvagio Per Le Stelle (Mean Because Of The Stars)
10. Elegant Simplicity — Ilmarinen's Bride Of Gold

CD 3
1. Qadesh — Ilmarinen's Fruitless Wooing
2. Cantina Sociale — Kantele
3. Grand Stand — Stormen (Tempest)
4. Germinale — La Battaglia Per Il Sampo (The Battle For The Sampo)
5. Aardvark — Uusi Kantele (New Kantele)
6. Thønk — Kapittu 45/46 (Chapter 45/46)
7. Groovector — Tuletta (Fireless)
8. Whobodies — Pine
9. Randone & Tempore — Runo 49
10. Cafeïne — Way Is Open

_____________________________________________________________________



The Spaghetti Epic - Six Modern Prog Bands For Six Seventies Prog Suites (2004)

Tracklist:

CD1 64:38
1. Haikara - The West (20:02)
2. Randone - Jill (21:48)
3. Tillion - Cheyenne (21:48)

CD2 70:17
1. La Voce Del Vento - Harmonica (21:56)
2. Taproban - Morton (23:22)
3. Trion - Frank (24:59)

_____________________________________________________________________



Odyssey - The Greatest Tale Music (2005)

Tracklist:

CD1 (73:29)
1. Nathan Mahl - Chapter I: Of Longings, Suitors, Deities And Quests... (24:07)
2. Nexus - Chapter II: El Regreso-The Return (27:50)
3. Glass Hammer - Chapter III: At The Court Of Alkinoos (21:32)

CD2 (79:23)
4. XII Alfonso - Chapter IV: From Ismarus To The Land Of Death (I. Ismarus, Land Of The Cicones / II. Seventeen Days Of Open Sea / III. The Land Of The Lotus Eaters / IV. The Land Of The Cyclops / V. The Island Of Aeolus & The Land Of Laestrygonians / VI. Circe's Island / VII. The Land Of Death) (26:01)
5. Simon Says - Chapter V: Minds Of Mortal Men - Meander Tales (25:40)
6. CAP - Chapter VI: Sulle Ali Del Sogno - Odissea: Libri XIV, XV, XVI (28:15)

CD3 (68:07)
7. Tempano - Chapter VII: (I. Hecatombe / II. Book XVII - Odysseus Arrives At The Palace / III. Book XVIII - The Suitors Torment Odysseus / IV. Book XIX - The Beggar Meets Penelope / V. Parnasus) (24:14)
8. Minimum Vital - Chapter VIII: Etranger En Sa Demeure (22:22)
9. Aether - Chapter IX (21:31)

_____________________________________________________________________



The Colossus of Rhodes - The Seventh Progressive Rock Wonder (2005)

CD1 (77:01)
1. Leviathan - Un Pensiero e Sempre Libero (26:34)
2. Greenwall - The Secret Passage (27:13)
3. Sinkadus - God Of Silence (23:14)

CD2 (79:25)
1. Mad Crayon - Come Vento Tornero (25:05)
2. Velvet Desperados - Lords And Knights (24:51)
3. Revelation - A New Dawn (29:26)

_____________________________________________________________________




The Seven Samurai (2009)

Tracklist:

1. Cap - Alla Corte Degli Eroi: 1550, Periodo Sengoku (I. Shimada Kambei / II. Kikuchiyo: Il Volo / III. Crepusculo - Parte Uno / IV. Il Vecchio Mulino / V. Katayama Gorobei: Le Sete Spade / VI. Fa Che Io Sia: Il Dono)
2. Tempano - The Farmers: (I. Farewell To The Season / II. The Lone Samurai / III. Despair, Shout! / IV. The Blind Crow)
3. Taproban - The Bandits (I. First Ride / II. Eagle’s Peak Pyre / III. The Flaming Lady/ IV. Last Ride)

_____________________________________________________________________



The Spaghetti Epic 2 - The Good, The Bad, & The Ugly (2007)

Tracklist:

1. Randone - The Good
2. La Voce Del Vento - The Bad
3. Tilion - The Ugly

_____________________________________________________________________



Treasure Island (2007)

Tracklist:

1. Velvet Desperados - Gentlemen Of Fortune
2. Floating State - The Shore And The Breathing Night
3. Nexus - La Aventura En El Mar - The Sea Adventure

_____________________________________________________________________



Giallo! One Suite For The Murderer (2008)

Tracklist:

1. Alfio Costa: Frammento Rosso (Intro) (1:08)
2. Dark Session: Visions of Helga (26:08)
3. Leviathan: Vecchi Giochi (21:00)
4. Floating State: Suite dall'inconscio dell'Assassino (25:08)
5. Alfio Costa: Mirrors (Outro) (1:33)

_____________________________________________________________________



The Spaghetti Epic 3 - The Great Silence (2008)

Tracklist:

1. Little Tragedies: The Voice of Silence (19:30)
2. Yesterdays: Suite Pauline (20:00)
3. N.O.T.: Epilogo (23:28)

_____________________________________________________________________



Colossus Project: The Empire And The Rebellion (2008)

Tracklist:

1. Astral Prelude 6:16
2. Droids 9:07
3. The Dark Lord of the Sith 7:59
4. Meeting the Force 7:15
5. Two Suns 4:10
6. When I Was a Jedi 7:58
7. The Millennium Quartet 1:19
8. The Millennium Falcon 8:48
9. My Tears for Alderaan 3:55
10. The Rebellion Suite 19:21
11. May the Force Be With You 1:33

Músicos:

Roberto Aiolfi (Tillion): Rickenbacker 4001 bass, Fender Jazz bass, Fender fretless bass, Godine acoustic bass, Esp Jazz five strings bass and acoustic guitars
Alfio Costa (Tillion, Prowlers): Hammond organ, Minimoog synthesizer, Fender-Rhodes piano, Grand Piano, Mellotron M400Sm, Honhner Clavinet, Harpsychord, Modular Moog Synthesizer, Korg MS-10 synthesizer and Pipe organ
Hamadi Trabelsi: Lead & backing vocals
Giovanni Vezzoli (Prowlers): Drums and percussions
Paolo P. Brabilla: Acoustic and electric guitars, Moogerfoogers

_____________________________________________________________________



Dante's Divine Comedy Part I — Dante's Inferno (2008)

Tracklist:

CD 1
1. Nuova Era — Lasciate Ogni Speranza , Voi Ch'entrate
2. Yesterdays — Isteni Szinjatek
3. Little Tragedies — Canto III
4. Lady Lake — From the Quiet to the Air that trembles
5. Greenwall — Come Corpo Morto cade
6. Nemo — Inferno (Six Pieds sous Terre)
7. Nexus — El Cuarto Circulo (The Fourth Circle)
8. Atlantis 1001 — Back to Earth
9. Flamborough Head — Daughters of Night
10. Colossus Project — Inferno Canto

CD 2
1. Court — Anastasius Epitaph
2. Willowglass — The Crossing
3. Wicked Mind — Blood from the Trees
4. Brightey Brison — Capaneus
5. Matthijs Herder — Brunetto
6. Garamond — Canto XVI
7. Ars Nova — Demon's Forest
8. Il Castello di Atlante — Malebolge
9. Groovector — Ainiaan erhe

CD 3
1. Cap — La Danza dei Contrari
2. Ozone Player — Inferno XXI
3. Sinkadus — Stuck in Hell
4. Viima — XXIII
5. Nota bene — La Profezia
6. Entrance — Serpientes
7. Advent — Canto XXVI
8. Contrappunto Project — Guido da Montefeltro

CD 4
1. Armalite — Scisma
2. Corte Aulica — Dissolvenza
3. Raimundo Rodolfo — Falsedad y Castigo
4. De Rossi & Bordini — Pozzo dei Giganti
5. Tempano- The IX Circle — Traitors
6. Nathan Mahl — The Comfort of Tears
7. Simon Says — Become a Boy

_____________________________________________________________________



Dante's Divine Comedy Part II — Dante's Purgatorio (2009)

Tracklist:

CD 1
1. Simon Says — Intro
2. Nemo — Entre deux rives
3. KBridge — Canto II
4. Ozone Player — Canto 3
5. Raimundo Rodulfo — Ascenso Tortuoso
6. Ten Midnight — X for V
7. SoulenginE — Polheim
8. Willowglass — The Valley of Kings
9. Atlantis1001 — Maelstrom

CD 2
1. Contrappunto Project — Canto IX
2. Sophya Baccini — Canto X
3. Nexus — Canto XI
4. Nuova Era — Canto XII
5. Survival — Canto XIII
6. Little Tragedies — Canto XIV
7. Armalite — Canto XV
8. Phideaux — Canto XVI
9. Tommy Eriksson — Canto XVII

CD 3
1. Entrance — Luna — Canto XVIII
2. Maxwell's Demon — Avarice Atoned — Canto XIX
3. Rak — The Verse Continues — Canto XX
4. Colossus Project — Canto XXI
5. Matthijs Herder — Honey & Locusts — Canto XXII
6. Mad Crayon — Is This the Price for Redemption — Canto XXIII
7. Tabula Smaragdina — A Varasz fa alatt — Canto XXIV
8. Blank Manuskript — Purgatorio Canto XXV
9. Lady Lake — Som de la Scalina

CD 4
1. Groovector — Tie autuuteen — Canto XXVII
2. Mist Season — Matelda's Song — Canto XVIII
3. Flamborough Head — By the Bank of the River — Canto XXIX
4. Yesterdays — Feluton — Canto XXX
5. B612 — Canto XXXI
6. Equilibrio Vital — Juicio Finel — Canto XXXII
7. Jinetes Negros — Purgatorio XXXIII — Canto XXXIII
8. Simon Says — Outro
Bonus Tracks:
9. Pasini & Ragozza — Purgatorio

_____________________________________________________________________



Dante's Divine Comedy Part III — Paradiso (2010)

Tracklist:

CD1
1. Marco Lo Muscio - Intro The celestial Way / Towards the Paradise
2. Little Tragedies - Canto 1
3. Nuova Era - Canto 2
4. Greenwall - Quel Mare al Qual Tutto si Move
5. Mathijs Herder - Longing
6. Nexus- El Secundo Reino
7. Brighteye Brison - Under Ornens Vingur
8. The Redzen - Alexa in the Cage
9. Tommy Eriksson - Falling into Bliss

CD2
1. Posto Blocco 19 - L'Ultima Acqua
2. Oracle - Kings of the Future Past
3. Faveravola - Del Francescano Sole
4. Armalite - Il Cerchio, la Luce e la Virtu
5. Groovector - Houkutja Kuninkaat
6. Roz Vitalis - Canto XIV
7. De Rossi & Bordini - Dentro la Cerchia Antica
8. Echoes - Nel Cerchio di Luce
9. Jaime Rosas - Cruz del Sur

CD3
1. Kbridge - Canto XVIII
2. Simon Says - The Needle's Eye
3. Colossus Project - In the Eye of the Eagle
4. Ozone Player - Canto 21
5. Jinetes Negros - A li occhi belli
6. Blank Manuscript - Living Star
7. Nemo - Sans Voix
8. Daal - Static Stars
9. Matthijs Herder - Sacratus

CD4
1. Mist Seasons - Defending Hands
2. Kotebel - Canto XXVIII
3. Tabula Smaragdina - Angyal
4. Raimundo Rodulfo - El Sol de Sus Ojos
5. Flamborough Head - Labyrinth of Light
6. Lady Lake - Miserere Mei
7. Yesterdays - 33
8. Marco Lo Muscio - Outro / Towards the Stars
9. Atlantis001 - Conclave Deorum (bonus track)

_____________________________________________________________________

Enlaces relacionados:

ProgArchives
CD Box Set
Taringa

viernes, 26 de noviembre de 2010

Piero Trombetta - Welcome Piero (1978)



Álbum que, ante su inexistencia en otros formatos, más que en el LP original editado por Baby Records en 1978 me limito a reseñar a modo de información.

Tracklist:

A1 - Jalousie (5:50)
A2 - Angelina (4:50)
A3 - Fly Away (4:05)
B1 - Kriminal Tango (3:50)
B2 - Hello, Hello (3:21)
B3 - Bolero (3:40)
B4 - Melinda (3:05)

Artista: Piero (Trombetta)
Título: Welcome Piero
Año de lanzamiento: 1978
Sello: Baby Records
Nº catálogo: 025
Género: Disco, Synth-Pop, easy listening, abstract

lunes, 22 de noviembre de 2010

Pierre Moerlen's Gong - Downwind (1979)



Para los neófitos del rock y del jazz, Pierre Moerlen's Gong pasa por ser una reconfiguración de la primera formación del grupo fundado por Daevid Allen, Gong, en la que el líder de esta nueva agrupación es el percusionista Pierre Moerlen (n. 1952 - m. 2005). La principal diferencia con respecto al primer grupo está en el estilo musical: de pasar a ser una banda de rock psicodélico con ínsuflas de space-rock a poseer una estela jazzística con un acercamiento entre el rock y dicho género y con no pocas incursiones en el rock progresivo, como podemos encontrar en este disco del que vengo a referirme, no solo porque sea otro de mis discos presentes en mi colección personal, sino porque sale a la luz la noticia de una pronta reedición con sonido remasterizado, a cargo del sello Esoteric Recordings.

De este disco, puedo destacar para mi gusto particular dos temas, el homónimo del disco, en clave jazz-progressive rock y con un invitado muy especial, el músico inglés Mike Oldfield a la guitarra eléctrica y otros instrumentos como el bodhran y el bajo eléctrico (según DiscoGS, figura también la participación de Terry Oldfield a la flauta en el mismo tema), y en segundo lugar una potente versión de la canción "Jingo" extraido del primer álbum de Santana, bajo el onomatopéyico título "Jin-Go-Lo-Ba" (las sílabas que se escuchan en la canción).

Participan igualmente en este disco Mick Taylor y Steve Winwood, a la guitarra y los sintetizadores, respectivamente. La aportación del primero es en la versión del tema antes mecionado, en tanto en cuanto la aportación de Winwood en el álbum lo ha sido solamente para el mismo "Downwind".

El álbum se comercializó en septiembre de 1979 por el sello Arista Records (UK, SPART 1080), para más adelante ser reeditado por otros sellos como Great Expectations y BMG Japan.

Es notable el uso predominante de percusión con mazas: marimba, vibráfono y xilófono, utilizados dentro de un contexto de una fusión entre el rock y el jazz. Una fusión de géneros bastante distintiva y adoptada por otras formaciones durante los 70 y también en los 80.

El álbum ha sido producido por Pierre Moerlen y Nick Bradford, a excepción del tema "Downwind" que lo ha sido por Moerlen y Mike Oldfield.

Tracklist del LP original:

A:

1.- Aeroplane (P. Moerlen / Ruan O'Lochlain) (2:38)
2.- Cross Currents (P. Moerlen) (6:09)
3.- Downwind (featuring Mike Oldfield) (P. Moerlen) (12:26)

B:

1.- Jin-Go-Lo-Ba (Jingo) (M. Olatunje) (3:23)
2.- What You Know (P. Moerlen / R. O'Lochlain) (3:40)
3.- Emotions (P. Moerlen) (4:43)
4.- Xtasea (P. Moerlen) (6:38)

Ficha discográfica:

Sello discográfico: Arista
Nº Catálogo: SPART 1080
Formato: LP
Pais de origen: UK
Fecha lanzamiento: Septiembre 1979
Género: Jazz / Fusion, Jazz-Rock, Prog-Rock.

Otros lanzamientos: Rate Your Music







Fuentes: Wikipedia - Mike-oldfield.es (zaradeth) - Tubular.net

domingo, 21 de noviembre de 2010

Ivor Cutler - Dandruff (1974)

Dandruff es un álbum del desaparecido polifacético artista escocés Ivor Cutler, publicado originariamente en 1974 por el sello discográfico Virgin Records. Cutler había firmado un contrato con la compañía de Richard Branson tras aparecer como invitado en el álbum Rock Bottom de su amigo Robert Wyatt (el recitado del final de "Little Red Robin Hood Hit The Road"), lanzado a comienzos de ese año.

Muchos de los 45 cortes de que compone este peculiar disco, medio cantado medio recitado, se compone de simples poemas o relatos cortos, entre los que se incluyen siete poemas compuestos y recitados por Phyllis King. Hay cabida para un número de cortes musicales, incluyendo su querido "I Believe in Bugs" con una clara inspiración en el ritmo calypso y que ha formado parte de las composiciones favoritas de Cutler.

Todos los temas han sido compuestos por Ivor Cutler, excepto los siete cortes citados que han sido escritos por Phyllis King (*).

Traducido desde: Wikipedia

Cara A:

"Solo on Mbira (Bikembe) in – 5:3 Time" – 0:14
"Dad's Lapse" – 0:19
"I Worn My Elbows" – 2:06
"Hair Grips" (*) – 0:13
"I Believe in Bugs" – 1:15
"Fremsley" – 3:13
"Goozeberries and Bilberries" – 1:01
"Time" (*) – 0:15
"I'm Walking to a Farm" – 2:27
"The Railway Sleepers" – 1:19
"Life in Scotch Sitting Room, Vol. 2 Ep. 1" – 2:54
"Three Sisters" – 0:42
"Baby Sits" – 2:07
"Not Big Enough" (*) – 0:07
"A Barrel of Nails" – 1:35


Cara B:

"Men" (*) – 0:10
"Trouble Trouble" – 1:35
"I Love You" (*) – 0:09
"Vein Girl" – 0:31
"Five Wise Saws" – 0:43
"Life in a Scotch Sitting Room" – 3:08
"The Painful League" – 0:58
"Piano Tuner Song 2000 AD" – 1:17
"Self Knowledge" – 0:22
"An Old Oak Tree" – 1:11
"The Aimless Dawnrunner" – 2:15
"Face Like a Lemon" – 3:20
"A Bird" (*) – 0:34
"A Hole in My Toe" – 1:26
"My Mother Has Two Red Lips" – 0:19
"I Like Sitting" – 0:28
"The Forgetful Fowl" – 0:28
"If Everybody" – 0:08
"For Sixpence" – 0:43
"I Used to Lie in Bed" – 0:21
"If All the Cornflakes" – 0:31
"My Sock" – 0:27
"When I Entered" – 0:13
"Two Balls" – 0:15
"Miss Velvetlips" – 0:42
"Lean" – 0:32
"Fur Coats" – 0:35
"The Darkness" – 0:44
"A Beautiful Woman" – 0:19
"Making Tidy" (*) – 0:19

El disco no pertenece a una categoría específica y dudo de que se pueda encasillar fácilmente dentro de un género que no sea el cajón de sastre "Miscelánea". Eso sí, como dirían todos, es rarrrro, rarrrro, rarrrro... un personaje peculiar este Ivor Cutler (q.e.p.d.).


Más de Sandie Shaw en inglés, español, alemán y francés

Parece ser que recopilatorios similares al expuesto con anterioridad, pero cantados en otros idiomas, también se hallan disponibles para los incondicionales de Sandie Shaw. Paso a añadir los enlaces correspondientes a cada recopilación (pulsando sobre cada carátula se accederá al álbum en Spotify):

En inglés: The Collection



En francés: Pourvu Que Ça Dure: Chante En Francais



En español: Marionetas En La Cuerda - Sandie Canta en Español



En alemán: Wiedehopf Im Mai: Sandie Shaw Singt Auf Deutsch

sábado, 20 de noviembre de 2010

Sandie Shaw - La Cantante Scalza: Sandie Shaw cante in italiano (2008)



No quiero parecer hortera, pero en la variedad está el gusto. De vez en cuando me gusta postear en el blog algún disco de los que encuentro en Spotify que me llame la atención y esta vez no iba a dejar escapar la oportunidad de incluir una referencia a un álbum de esta cantante británica, muy popular en la segunda mitad de los 60 tanto en el Reino Unido como en otros paises europeos, para algunos de los cuales llegó a cantar en otros idiomas, como francés, español o italiano. Su voz puede gustar o no, pero su imagen es inconfundible.

Hablando de cantar en italiano, nunca tuve ocasión de escuchar algo suyo en ese idioma, aun cuando yo era un seguidor bastante fiel del programa de Juan de Pablos "Flor de Pasión", pero si algo ponía de Sandie Shaw, o era cantando en inglés o en francés. No recuerdo haberla oido en el idioma de Berlusconi, pero con este disco estoy descubriendo una nueva sonoridad de sus más populares canciones como "Message Understood", "(There's) Always Something There to Remind Me", "Tomorrow" o su eurovisiva "Puppet on a String".

Si os parece una música hortera, esa es vuestra apreciación. A mí me parece una música de lo más interesante y forma parte para bien o para mal de los recuerdos de una generación, la mía, os guste o no. ;)



Enlaces donde comprar:

Amazon - iTunes - Yahoo Music - 7-Digital

viernes, 19 de noviembre de 2010

The Nice - Ars Longa Vita Brevis (1968)



De este álbum en concreto puedo decir que se trata de una de las pocas genialidades de este grupo de rock psicodélico-progresivo tras su exitoso disco "The Thoughts of Emerlist Davjack", en el que Keith Emerson ya mostraba el tipo de sonido que más tarde encontraríamos tras su separación de The Nice para fundar el trio de virtuosos del rock Emerson Lake & Palmer. Si ya se encargó de "destrozar" el contemporizador y bailable "América" de Leonard Bernstein (West Side Story) en aras a una mejor relevancia en el mundo artístico y de lo que eran capaces como grupo, siendo sorprendementemente un auténtico éxito de ventas en su edición como single, en el presente elepé vuelve a sacrificar varias piezas clásicas de la historia de la música en pro de revitalizar la música clásica en clave de rock (dichas obras son "The Karelia Suite" de Sibelius en el cuarto corte del disco y el primer movimiento del Concierto de Brandemburgo nº 3 de Johann Sebastian Bach como parte integrante de la suite Ars Longa Vita Brevis) con un resultado verdaderamente dispar y no apto para puristas.

A partir de este álbum, el devenir de The Nice como grupo fue desvaneciéndose hasta su desintegración en marzo de 1970 tras un concierto de despedida en el Sportpalast de Berlín.

Tracklist estándar (LP):

Cara A

1. Daddy, Where Did I Come From? (3:43)
2. Little Arabella (4:17)
3. Happy Freuds (3:27)
4. Intermezzo From The Karelia Suite (8:57)
5. Don Edito El Gruva (0:13)

Cara B:

1. Ars Vita Longa Brevis (19:20)
a) Prelude
b) First Movement - Awakening
c) Second Movement - Realisation
d) Third Movement - Acceptance "Brandenburger"
e) Fourth Movement - Denial
f) Coda - Extension To The Big Note

Tracklist extendido (CD y digital):

1. Daddy, Where Did I Come From? (Alternate mix) (3:43)
2. Little Arabella (4:17)
3. Happy Freuds (3:27)
4. Intermezzo From The Karelia Suite (8:57)
5. Don Edito El Gruva (0:13)
6. Ars Vita Longa Brevis: Prelude (1:48)
7. Ars Vita Longa Brevis: First Movement - Awakening (3:58)
8. Ars Vita Longa Brevis: Second Movement - Realisation (4:28)
9. Ars Vita Longa Brevis: Third Movement - Acceptance "Brandenburger" (4:43)
10. Ars Vita Longa Brevis: Fourth Movement - Denial (3:21)
11. Ars Vita Longa Brevis: Coda - Extension To The Big Note (0:46)

En otras ediciones, la suite Ars Vita Longa Brevis se contiene todo dentro de una sola pista de 19:26 de duración y se añaden estas pistas como bonus extra:

America (2nd Amendment) (Original)
The Diamond Hard Blue Apples Of The Moon (Original)
Daddy, Where Did I Come From? (Original)
Branderburger (Original)

La edición que se encuentra en Spotify pertenece a una de estas últimas.

Ficha discográfica básica:

Título: Ars Longa Vita Brevis
Grupo/artista: The Nice
Sello discográfico: Immediate
Nº catálogo de la edición original: IMSP 020
Formato: LP
Fecha de lanzamiento: Noviembre 1968
Género: Psicodelia, rock progresivo

Una ficha más completa de este álbum legendario de The Nice la tenéis en Rate Your Music.



Enlaces relacionados:

Wikipedia
ProgArchives

jueves, 18 de noviembre de 2010

Di 100 veces "citaré mis fuentes"

Pues eso mismo. Me aplicaré el cuento:

Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes
Citaré mis fuentes

Viper Blog

DesEquiLIBROS - Lectura y Cultura

El Profesor Blog

Serge Blenner

Músico francés nacido en Francia en 1955. Previo a su traslado a Alemania a los veinte años, estudió composición y armonía en el Conservatorio de Mulhouse. Comenzó a experimentar con la música electrónica con la instrumentación básica de aquella época y presentó sus trabajos a través de una serie de conciertos en Munich y Hamburgo durante 1978. Desde 1979 se establece en dicha ciudad y crea sus estudios de grabación Esthématique Studio.

En 1999, funda su sello discográfico MdeC Editions, bajo el cual publica sus propios discos.

(C) Texto traducido de WikiMusic

Poco más se conoce de este sintetista francés y pocas las referencias halladas en Internet, salvo algunas reseñas puntuales en diferentes webs que apuntan a que su primer trabajo discográfico fue "La Vogue" en 1979 (posteriormente reeditado en 1995 junto con otro trabajo "Magazin Frivole"). Su música se mueve entre la World Music, la "new age" y el tecno-pop instrumental, buscando entonces un acercamiento a una audiencia que se había acostumbrado por aquél entonces al sonido del sintetizador gracias a obras como el "Oxygéne" de su convecino Jean Michel Jarre, o la magnificencia de los discos "Phaedra" y "Rubycon" de Tangerine Dream, pero creando siempre su propia tendencia y estilo. En la actualidad, Blenner se ha decantado por un sonido más clasicista en sus últimas grabaciones, como se desprende de la escucha de su hasta ahora último trabajo: Musique de Chambre, publicado en 2008.

Yo le descubrí gracias a aquel fantástico programa de gran recuerdo que fue "Música N.A." dirigido y presentado por Ramón Trecet y Lara López, respectivamente, emitido durante un par de temporadas a través de La 2 de TVE. Lamento que ya no exista en televisión un programa igual, aun cuando también existió otro programa similar a aquél: "Hydrogen", del canal autonómico catalán C33 que se mantuvo en antena hasta hace pocos años. El video que véis un poco más abajo es el mismo que se emitió durante la emisión de aquel programa de televisión.

La casi totalidad de sus discos se encuentra en Spotify para su escucha. Asimismo, a través de su página web se pueden adquirir bien en su formato digital (iTunes, Amazon o FineTunes) o el físico en CD.

1986 - La Dimension Prochaine

1988 - Equateur

1988 - Musique Esthétique

1990 - Cosmos

1991 - Babylone

1992 - Libération

1993 - Symbolique

1993 - Musique Esthétique Vol. 2

1995 - La Vogue (Original de 1979) y Magazin Frivole

1995 - Vision Et Poésie

1996 - Amour

1999 - Ars Oratoria

2001 - Virtualis

2004 - Miroir De Soi

2008 - Musique De Chambre







Enlaces: Web oficial, perfil de Serge Blenner en MySpace y Facebook.

Carátulas para vinilos sueltos

Los coleccionistas de vinilos, como yo, nos habremos encontrado en bastantes ocasiones discos sencillos y EPs de 45 rpm sin funda en mercadillos callejeros o tiendas de segunda mano con un estado más o menos cuidado, o que en ocasiones dejaban mucho que desear y por tanto incomprables. Para esos vinilos en un estado más cercano a lo impoluto y que queremos conservar en nuestras colecciones hay fundas tanto de papel como de plástico, aunque dejo al albedrío de cada uno cómo mejor conservarlos. El papel es más frágil y es fácilmente rompible tanto por rozaduras con otros discos de la colección y hay que buscarle un recambio, por lo que la mejor fórmula pasa por tener al mismo tiempo tanto fundas de papel como protectores de plástico o de polipropileno.

En la red existen numerosas webs donde no es difícil hallar este material, sobre todo en tiendas virtuales de compraventa como eBay.

Pero lo que supongo poca gente conoce es que también podemos encontrar fundas de diseño, como la de la imagen. Generalmente, estas fundas valen para las ediciones comerciales realizadas en el Reino Unido, teniendo en cuenta que de allí vienen precisamente estas fundas, que no dejan de ser meras reproducciones de las que se hacían originalmente durante los años 50 y 60 en dicho pais.

Hay fundas para sencillos editados por las grandes compañías británicas, como Columbia (sello subsidiario de EMI - no confundir con la Columbia americana), Parlophone, Decca, Pye Records, etc. y las únicas webs encargadas de su comercialización, desgraciadamente, se reducen a tres:

- Kaleidoscope Records:
· Ventajas: Sistema de pago por PayPal, entre otros.
· Inconvenientes: Hay que especificar claramente, al hacer el pedido, las referencias de los modelos elegidos y cantidad a través de correos electrónicos al vendedor. A veces, el vendedor llega a tardar en formalizar nuestro pedido y se retrasa en sus envios.

- Big Boppa Records
· Ventajas: Su catálogo se amplía a lanzamientos made in USA. El coste por funda es de 0.37 libras esterlinas (el más barato de los tres).
· Inconvenientes: Al tramitar el pago, no funciona correctamente. Es mejor contactar por e-mail con el vendedor.

- Covers 33 - Reproduction Sleeve Covers:
Ventajas: Buen muestrario de fundas con muchas variantes de los sellos discográficos ingleses.
Inconvenientes: Al darte de alta como consumidor, el formulario falla ("Please select a county/state from the County/State pull down menu") y no es posible hacer ninguna compra. Contacto con el vendedor casi nulo.

Está claro cuál es o cuáles son las mejores opciones para encontrar fundas con reproducciones de los sellos discográficos. Lo dejo a vuestro criterio, pero yo me quedo con Big Boppa Records.

martes, 16 de noviembre de 2010

Ir de Japón a China con Google Maps

Si tenéis la curiosidad de entrar en Google Maps y tecleáis "Japón" como punto de partida y "China" como destino y pulsáis finalmente sobre "Como llegar", a continuación leer la hoja de ruta y mucha atención cuando lleguéis al nº 43 de la misma.

Tiene delito la cosa... El escozor en el trasero para aguantar los más de 700 kilómetros a lomos de la moto acuática será de órdago... :lol: :lol: :lol:

domingo, 14 de noviembre de 2010

Nada Malanima (Nada)

Hace poco más de 40 años que Nada Malanima inició su carrera artística como cantante. Nació un 17 de noviembre de 1953 en la ciudad italiana de Gabbro y fue una niña prodigio. Con apenas 16 años participa en el Festival di San Remo (1969) con la canción ‘Ma che freddo fa’ (‘Hace frío ya’). No vence el Festival de aquél año pero obtiene el favor del público y de la crítica y la canción se transformó de inmediato en superventas y éxito en buena parte de Europa, publicando una versión en castellano en nuestro pais. Desde ese momento, con una voz sensacional y muy personal, se suceden los triunfos. Regresa a San Remo en 1970 con ‘Pà diglielo a ma’ (‘Para decírselo a Mamá’); en el 71, gana el Festival con ‘Il cuore e’ uno zingaro’ (‘El corazón es un gitano’), conocida canción que tuvo éxito también en la voz de su compatriota Nicola di Bari y con el que obtiene un gran éxito internacional; en 1972, queda finalista con ‘I re dei denari’ (‘Rey de oros’). A principio de los 80 edita el álbum ‘Smalto’ y con el single ‘Amore disperato’ vence en el Festivalbar y vuelve a ocupar los primeros puestos de las lístas de éxitos.

A mitad de los 80 comienza un cambio de estilo, con discos con sonidos electrónico ‘Noi non cresceremo mai’ (1985) y ‘Baci Rossi’ (1986) con escaso apoyo del público. Tras este bajón en las listas, estuvo algunos años en silencio discográfico y se dedica a su carrera como actriz, al teatro y a la poesía. Retorna con el disco ‘L’Anime Nere’ en 1992, en el que Nada es autora de la música y las letras y con el que tampoco obtiene el éxito que se merecía. En 1994, montado como una nueva experiencia y casi como un juego, forma el ‘Nada Trio’ con Fausto Mesolella y Ferruccio Spinetti de la Piccola Orchestra Avion Travel.

Participa tres veces más en San Remo, la primera en 1997 con la canción ‘Bolero’; en 1999, con la canción ‘Guardami negli occhi’ (Mírame en los ojos) y en 2007 con ‘Luna in piena’.

Parte del texto proviene de la Wikipedia y el blog Cuando Calienta el Sol

Web oficial de la artista: http://www.nadamalanima.it/

Escuchar una recopilación de Nada en Spotify.

viernes, 12 de noviembre de 2010

Fiddler's Dram - Day Trip to Bangor (1979)

Es una de esas canción tontonas que te da por escuchar una tarde cualquiera, como la de hoy por ejemplo para eliminar cierta morriña tras una jornada un tanto atípica. "Day Trip to Bangor" fue curiosamente el único "grandes éxitos" de un grupo de cortísima existencia, Fiddler's Dram. Verdaderamente, la historia de la música pop ha tenido muchas de estas canciones que, por algún motivo o por una de tantas, y coincidiendo en una época de ciertas tendencias o modas, eran aupadas a lo más alto de las listas de un pais, ya no solo en el Reino Unido, sino en todos por lo general. En su momento, la canción tenía su aquiescencia, un sonido folkie que, sin embargo, no era muy propio del grupo en base a sus orígenes y sus apariciones durante años en clubs y festivales de folk en el Reino Unido, pero ahora mismo, no deja de ser una canción del montón, si además nos atenemos a la frase de uno de sus componentes cuando en una entrevista reciente la cantante principal del grupo Cathy Lesurf admitió que "Bangor es una mierda". Razón no le falta.

Fiddler's Dram, como ya habrán advertido los lectores, fue una banda de folk británica fundada en 1975, entre miembros de estudiantes de la Universidad de Kent, en Canterbury, siendo Dave Arbus su fundador, como comentan algunas fuentes. Junto a él, se unieron otros miembros procedentes de la Oyster Ceilidh Band (grupo de folk rock que surgió en paralelo a Fiddler's Dram), de los cuales solo uno de ellos llegó a abandonar la formación tras el inesperado éxito del single "Day Trip to Bangor". Dicha formación la componían:

Cathy Lesurf: voz principal, bodhran
Alan Prosser: guitarra, violín, salterío arqueado, bones
Chris Taylor: bouzouki, armónica, dulcémele de los Apalaches, mandola, banjo tenor
Ian Telfer: violín, salterío arqueado, viola, concertina inglesa
Will Ward: fagot, recorder, flauta dulce

Sus sesiones y "performances" en locales folk de Canterbury eran seguidas con regularidad a nivel local y el manifestado y entusiasta interés de sus seguidores les permitían realizar una serie de miniconciertos en otros locales del área de Canterbury, tanto bares como pubs. Su popularidad fue creciendo y, como era natural, la llamada de la industria discográfica a sus puertas no tardó en producirse. Cuando firman por el sello inglés Dingle's Records, su compromiso fue el de publicar varios LPs con lo mejor de su repertorio.

El primero en aparecer fue To See The Play en 1978 (Dingle's, DIN 304). En él se incluyeron arreglos acústicos de temas tradicionales y tonadillas tipicamente británicas y junto a ellos una versión en vivo del "Day Trip To Bangor", una composición de Debbie Cook, formalmente miembro del Whitstable Folk Club.

El manager de la compañía discográfica, David Foister. sugirió que esta pista fuese publicada como single para promocionar al grupo, pero tenía que ser grabado nuevamente, con instrumentos adicionales además de los acústicos, a fin de que fuese más fácil de ser radiada por las emisoras musicales del pais. Por otra parte, se subió el tempo de la música ligeramente con respecto a la grabación realizada para el elepé. El resultado, es más que evidente.

En enero de 1980 el single llega a alcanzar el nº 3 en las listas de ventas británicas, pero el éxito no les vino muy bien pues al poco rato Will Ward dejaría la formación por discrepancias con el resto de la banda. Y si aquello no fue suficiente, con la publicación de su segundo y último LP, de título epónimo (Dingle's, DID 711) en ese mismo año, Fiddler's Dram no fue capaz de repetir aquella gesta. Ninguna de sus canciones tenían la misma intensidad y sonoridad del anterior álbum. En un grupo donde prima más el acercamiento de su música a las masas sin reclamar mayores fortunas, tan solo el reconocimiento de sus fieles seguidores, el descontento entre sus miembros fue aumentando, lo que condujo finalmente a la disolución del grupo y a la continuación del proyecto Oyster Ceilidh Band por parte de varios de sus antiguos componentes, más estable y con un sonido más vigoroso, a caballo entre el rock y el folk. En 1982 pasarían a llamarse más popularmente como Oyster Band, reducido más tarde a Oysterband, con una carrera musical mucho más productiva y longeva que alcanza hasta la actualidad.







Título: Day Trip To Bangor (Didn't We Have A Lovely Time)
Compositor: Debbie Cook
Artista: Fiddler's Dram
Discográfica: Dingle's Records
Nº catálogo: SID 211
Fecha publicación: Diciembre 1979
Género: Folk-pop

Fallece el compositor Henryk Górecki a los 76 años

Nacido en la ciudad polaca de Czernica el 6 de diciembre de 1933, Henryk Mikołaj Górecki fue uno de los pocos compositores contemporáneos activos del pasado siglo XX. Su trayectoria musical abarcó numerosos campos de la música clásica, pasando por la música minimalista de la que fue uno de sus pioneros.

Su muerte en el dia de hoy después de una larga enfermedad a los 76 años, en un hospital de Katowice, hace que su carrera musical recobre de nuevo un cierto nivel de protagonismo, a pesar de lo luctuoso del caso. Sin embargo, no hace algún tiempo atrás os di la oportunidad de conocer una de sus muchas obras, la Sinfonia nº 3 "Sinfonía dolorosa" (Sorrowful Songs), siendo ésta una de las más conocidas de su repertorio, junto con su segunda sinfonía "Copérnico".

De todas sus obras, la más popular ha sido precisamente su Tercera Sinfonía (Opus 36), también conocida como "Sinfonía de las lamentaciones" o "Sinfonía de las canciones de lamento" (Sorrowful Songs, en inglés), de la que existen varias grabaciones sonoras publicadas por los sellos Nonesuch, Naxos y Philips. Esta partitura para orquesta y soprano solo, escrita en 1976, se divide en tres movimientos. Las coloraciones del primer movimiento - lento, sostenuto tranquillo ma cantabile - hacen alusión a un lamento que data del siglo XV; el segundo movimiento, lento e largo, tranquillissimo, contiene frases escritas sobre el muro de una prisión de la Gestapo en Zakopane. En ellas, su autora, la niña Helena Błażusiak, pide la intercesión de la Virgen María ante el devenir de los tiempos y la tragedia del holocausto nazi. El tercer movimiento, lento, cantabile-semplice, reproduce una canción folclórica escrita en un dialecto del polaco. La música es lenta y contemplativa. El primer movimiento - un canon lento y prolongado para cuerdas - dura la mitad del total de la obra. Una interpretación regular dura alrededor de cincuenta minutos.

La versión fonográfica más conocida de esta pieza es, probablemente, la que en 1992 grabó la London Sinfonietta dirigida por David Zinman para el sello Nonesuch, teniendo como solista a la soprano estadounidense Dawn Upshaw, vendiendo más de dos millones de copias en todo el mundo. Hay otras versiones en el mercado, pero no alcanzan el nivel de popularidad de esta grabación.

Estos trabajos situaron al polaco en la vanguardia de la música clásica, donde se le ha considerado como un minimalista por su tendencia a la simplicidad de armonías. El repentino éxito de estas obras hicieron de Górecki un auténtico éxito de ventas, con su tercera sinfonía convertida en la grabación más popular de un compositor contemporáneo durante la década de los 90, y le abrieron las puertas a prestigiosas colaboraciones con la Sinfónica de Londres o el Kronos Quartet.

Virtuoso de varios instrumentos desde su juventud, Górecki se graduó en la Academia de Música de Katowice con honores en 1960, donde más tarde sería profesor hasta su renuncia por su desacuerdo con la política de las autoridades comunistas polacas. Su abandono de la vida académica dio paso a un periodo de composición que culminaría con sus obras más importantes e influyentes y la fundación de la Nueva Escuela Polaca de composición. Su estilo fue evolucionando desde su vanguardismo inicial hasta enfoques más tradicionales a partir de los años 80, en una carrera que nunca olvidó los valores católicos, reflejados en trabajos como el himno 'Totus Tuus' (1987), una composición dedicada al entonces Papa Juan Pablo II y a la Virgen María.


(C) Wikipedia / EFE.

Escucha: H. M. Górecky - Symphony No. 3 / Three Olden Style Pieces

miércoles, 10 de noviembre de 2010

"Pop Corn" sonando en un ZX Spectrum 128k

Hace algunos años estuve entretenido con un emulador de ZX Spectrum para PC, intentando resolver un nuevo programa musical como los que realicé hace como veinte años atrás cuando tuve entonces mi primer Spectrum, un 128k Plus 3. Como a nivel de composición no tenía mucho interés en crear música nueva y hecha por mí, estuve dándole vueltas a cómo sonaría en un ZX Spectrum con tres canales de sonido gracias a su chip AY-3-8912 el popular tema "Pop Corn" de Gershon Kingsley (original de 1969) tocado con el Moog Modular y posteriormente versionado por grupos y solistas como Hot Butter, Jean Michel Jarre (bajo seudónimo) y tantos otros.

Cuando realicé el programa cometí el error de introducir otra fecha distinta respecto de la edición original como observaréis en los créditos del programa, pero ya era tarde para corregirlo cuando me puse a sacar el video correspondiente. Espero en breve rectificar el programa oportunamente, al tiempo que os comunico que dicho programa, en su versión digital para emuladores, se encuentra disponible de forma gratuita en la web de World Of Spectrum.






Vuelvo a recuperar el control

Tras un par de semanas pensando qué hacer con el blog, si dejarlo realmente del todo o continuarlo por donde lo dejé, finalmente he decidido por lo segundo. Muchos me echarán en cara el por qué de estos cambios de rumbo, un dia desaparezco y pongo un post diciendo que lo dejo todo y ahora resulta que no fue así. Soy como Zapatero, imprevisible hasta en mis sueños más profundos. Pero hay que continuar de manera positiva y dejar que las cosas salgan adelante, contra viento y marea.

Pero hago esta advertencia. No permitiré comentarios que traten de pervertir la relativa estabilidad con que espero realizar mis tareas con el blog y borraré aquellos que se salgan del tono deseado. Si alguna vez posteo algo aquí que resulte familiar para otros aunque expresado con otras palabras (las mías), por una inoportuna coincidencia en el tiempo, será solo la casualidad que eso ocurra. Por otro lado, pueden ser mis fuentes otras bien distintas o apercibidas personalmente por mi cuenta, por lo que la necesidad de incluir una fuente de información es totalmente irrelevante en ese segundo caso. Cuando postee algo procedente de algún sitio concreto, por supuesto se reflejará la fuente, aunque eso no ocurra siempre, dependiendo del tipo de información mientras no tenga carácter de exclusividad para dicha web. Por supuesto, si me encuentro que algunas webs poseen algún tipo de licencia que me impere en la obligación de incluir o citar la fuente en mi blog, así lo haré.

Y puede que me falle también el subconsciente, pero eso es humano. Y entiendo que con la cuestión de la licencia Creative Commons haya pisado un callo que puede ser fácil de solventar por mi parte, pero ante la duda, he preferido retirar dicha licencia del blog para que no haya más excusas por mi parte.

Si me olvido de incluir una fuente de alguna futura información, pues será mi culpa y no la de otros. Y podréis reprochármelo siempre que queráis, que errar es humano y perdonar es divino

Mike Oldfield - Tubular Bells (50th Anniversary Edition)

"Tubular Bells (50th Anniversary Edition)" ya a la venta en 2xLP, CD, BluRay y también disponible en plataformas digitales como Am...